Interview: OGGZ gaat verder dan de deurbel
In dit interview kijken we naar een team dat zelden op de voorgrond treedt, maar van onschatbare waarde is: het OGGZ-team (Openbare Geestelijke Gezondheidszorg). De OGGZ bestaat uit hulpverleners die werkzaam zijn bij verschillende organisaties en samenwerken in een team. Zij richten zich op mensen die geen zorg willen, maar dit wel dringend nodig hebben.
In dit interview kijken we naar een team dat zelden op de voorgrond treedt, maar van onschatbare waarde is: het OGGZ-team (Openbare Geestelijke Gezondheidszorg). De OGGZ bestaat uit hulpverleners die werkzaam zijn bij verschillende organisaties en samenwerken in een team. Zij richten zich op mensen die geen zorg willen, maar dit wel dringend nodig hebben.
“Het contact aangaan, aanknopingspunten zoeken, vertrouwen winnen, problematiek analyseren en dit bespreekbaar maken en de juiste zorg in proberen te zetten, zijn onze dagelijkse werkzaamheden.” Vertelt Marleen Verkamman. Zij is als Coördinator van het OGGZ-team sinds 2016 betrokken vanuit GGZ WNB.
Het team heeft duidelijke doelen:
- Mensen met zorgwekkend en zorg mijdend gedrag vinden, binden en toe leiden naar passende zorg of de situatie weer beheersbaar maken.
- Consultatie voor partners wanneer zorg stagneert.
- Verkennende onderzoeken in het kader van de WVGGZ.
- Signaleren van knelpunten, doelgroepen en problematieken.
Groepsinspanning
Het OGGZ-team opereert in het Veiligheidshuis en werkt nauw samen met talloze partners: van GGZ WNB tot de politie, woningcorporaties, maatschappelijk werk en gemeentelijke diensten. “We kunnen niet in hokjes denken,” benadrukt Marleen. “Het is maatwerk. Je moet bereid zijn om over de grenzen heen te kijken.” Binnen dit netwerk speelt GGZ WNB ook een belangrijke rol. Zij brengen de expertise in van psychische stoornissen, beoordelen risico’s en denken mee over passende interventies.
Hoe gaan jullie te werk?
Het team gebruikt meldingen van overlast of zorgwekkend gedrag als startpunt. Ze gaan vervolgens op onderzoek uit, soms bijna als een soort Sherlock Holmes, om een beeld te krijgen van de situatie. Via buren, politie en wijknetwerken verzamelen ze informatie. “We komen hier omdat er meldingen over je gemaakt zijn, maar we zijn benieuwd naar jouw verhaal,” luidt vaak het openingsgesprek.
Er is sprake van schadecriteria. Je mag tot in een bepaalde mate zorgmijdend en zorgwekkend zijn maar het mag geen risico's meebrengen voor jezelf en anderen. Vaak gaat het om personen die eerder zijn beschadigd door hulpverlening of mensen die het probleem buiten zichzelf plaatsen. Hoarding, vervuiling, psychose, verslaving of sociaal isolement, de problematiek is complex en vaak schrijnend. De enige ‘contra-indicatie’ voor hulp via OGGZ is dat iemand wél om hulp vraagt. “Wij zijn zoals Nanny McPhee, als je ons aardig begint te vinden, zit ons werk erop.”
De aanpak is zowel empathisch als direct. “Assertieve zorg is complex,” vertelt ze. “Je moet een balans vinden tussen vertrouwen opbouwen en eerlijk zijn. We zijn er niet altijd om vriendjes te blijven, maar om jou zorg te geven.”
Een terugkerend thema is de menselijke blik. “Onze doelgroep wordt vaak gezien als lastpakken. Maar onder dat gedrag zit gewoon een mens,” stelt Marleen. “Ik ken weinig mensen die als kind dachten: ‘later wil ik overlast veroorzaken.’” Ze verwijst naar de presentietheorie, waarin het draait om aanwezigheid, luisteren, en aansluiting zoeken. “Wij zien ze. Wij luisteren.”
Het belang van OGGZ
Het aantal casussen neemt elk jaar toe, niet alleen in kwantiteit, maar ook in complexiteit. De nood is hoog en wordt hoger. “Wij zijn er voor mensen die zelf geen hulpvraag stellen. Als wij er niet zouden zijn, zouden sommige mensen simpelweg aan hun lot overgelaten worden,” zegt Marleen. Daarom is nauwe samenwerking met partners in de regio zo belangrijk. “Om echt duurzame zorg te kunnen bieden.”
👉 Maak jij je zorgen over iemand in je omgeving die hulp afwijst, maar duidelijk in de knel zit? Meld het dan bij het Meldpunt Crisis en Zorg.
