Interview: Een vriendelijk woord kost niks.

Thomas, teamleider bij de Forensische Psychiatrie, aan het woord:

“Ik werk nu zeven jaar bij GGZ WNB. Hiervoor heb ik in de verslavingszorg gewerkt, maar ik raakte op zoek naar iets anders. Een vriendin van me heeft de forensische psychiatrie aangeraden. Ik kon mijn ervaring goed gebruiken, en ben bij de Mare begonnen. Als begeleider, op de opname afdeling, toen opname/plaatsing coördinator en nu teamleider. Dat is het mooie bij GGZ WNB; Er wordt bij altijd naar je ambities geluisterd en meegedacht aan waar jij goed op je plek zit.

Forensische zorg beweegt zich op het snijvlak van twee werelden. Die van het strafrecht en die van de zorg. Mensen die in aanraking komen met politie en justitie, kunnen een psychiatrische of psychische stoornis hebben. We proberen de samenleving een beetje te beschermen en de cliënten zo veel mogelijk te laten herstellen. Forensische zorg werkt aan de hand van risico’s, als het risico op delict hoog is is behandelen we dat ook anders dan wanneer het risico laag is. Het doel van de Forensische psychiatrie is het voorkomen van terugvallen, opnieuw een strafbaar feit plegen. Dat doen we door behandelen en begeleiden. Het is van belang dat de cliënten een passende behandeling en voldoende beveiliging ontvangen.

De kracht van onze GGZ WNB is dat we van volledige beveiliging stapje voor stapje kunnen afbouwen naar zelfstandig wonen. We kunnen het herstelproces helemaal blijven volgen. Begin 2024 hebben we onze FRU (Forensische Realisatie Unit) geopend . We hebben die afdeling tot stand gebracht omdat de overgang tussen de initiële behandeling en het forensisch wonen te heftig was, en door de resocialisatie unit hebben we de mogelijkheid mensen te laten wennen aan vrijheden. Door deze toevoeging in ons proces hebben we op onze forensische woonvorm nu minder uitval/terugval. Dat zien we nog niet bij veel andere organisaties, en hier zijn we trots op.”

Thomas over vooroordelen:

“Het is heel tof dat je mensen die een turbulent verleden hebben gehad door middel van deze opnames weer probeert veilig te laten terugstromen in de maatschappij. Er zijn veel mensen met vooroordelen. Maar dat slaat nergens op.

Mensen verdienen een tweede kans, en soms ook een derde kans. Als je een beroepskeuzetest doet kies je toch er niet voor om in behandeling bij de forensische psychiatrie terecht te komen?

Het is mooi om onderdeel te zijn van iemands herstel, iemand zien opknappen is prachtig.

Negen van de tien cliënten komen uit probleemgezinnen, maar ze hebben wel een psychiatrische stoornis. Het kan iedereen zijn, je buurman of iemand in de supermarkt. Maar het is niet zo eng als veel mensen denken. Een vriendelijk woord kost niks, wees oprecht en vraag hoe het met iemand gaat, je kan daarmee echt verschil maken.”